همه چی جوره!

• بودنت یه جور ... نبودنت یه جور... در این دنیای جورواجور دوست دارم بدجور...
• 
  

اگر کودک بمانی ... اگر کودک بمیری

• گاهی در این وبگردی ها به جمله ای، کلامی و ... شعری می رسم که نمی تونم ازش دل بکنم... مثل این قسمت از شعری در این وبلاگ. ... ورد زبانم شده و اینجا ثبتش می کنم.
•  
•  
• دل دادن آسان است
  اگر مهربان باشی
  و محبت سهل است
  اگر بی کینه باشی
  و زلال بودن ساده است
  
  
  اگر کودک بمانی
  اگر کودک بمیری

باز این چه شورش است...

• باز باران
• با ترانه
• می خورد بر بام خانه
• یادم امد کربلا را، دشت پر شور و بلا را...
• گردش یک ظهر غمگین گرم و خونین
• لرزش طفلان نالان، زیر تیغ و نیزه ها را
• با صدای گریه های کودکانه
• وندرین صحرای سوزان
• می دود طفلی سه ساله
• پر ز ناله
• دلشکسته
• پای خسته
• باز باران
• قطره قطره
• می چکد از چوب محمل...
•  

نکته 13

• فاصله ها رقیب خاطره ها می شوند...
• 
  

ذهنیت بد

• بعضی وقتها آدمی ناخواسته خودش یه کاری می کنه که دیگران بهش شک می کنند و ذهنیت بدی نسبت بهش پیدا می کنند ... دوست عزیز شک و شبهه بیخودی در ذهنت ایجاد شده که البته حق داری... تجدید نظر کن ...  با شما هستم دوست ِ خوب ...
• 
  

عاشقان عیـــــــــــدتان مبــــــــــــارک

• خدایا به حق شاه مردان، مرا محتاج نامردان مگردان!
•  
• عیـــد غدیــر بر شما مبــارک باد
•  

نکته 12

• صفای دل پا برهنه ها که ریگی به کفش ندارند...

در سوگ دومین سال پدر

پدر جان دو سال است که هر پنج شنبه ساعت 12: 30  مادر در انتظار به پایان رسیدن نماز اول وقتت هست و به یکباره وقتی احساس می کند که صدای الله اکبر گفتنت نمی اید با التهاب بسوی اتاقت گام بر می دارد و می بیند قامتت ترک برداشته...  و این واقعه را بارها و بارها تکرار می کند تا بهانه ای باشد برای انکه اشکهای فرو خورده سرازیر شوند... پدر هنوز صدای زنگ تلفن  سی آبان 1387 که خبر ایستادن قلب مهربانت را داد در گوشم هست و نمی توانم نبودت را باور کنم... زمان، نبودنت را بیشتر نمایان می کند...  پدر تو رفتی ولی هر کلام و هر صدا بهانه ایست تا قلب بی تابم ناله سر کند و... پدر بغض دوباره دیدنت در گلوم خفه مانده... پدر این روزها آنچنان دلتنگت هستم که تمام دنیا هم برای تحمل جای خالیت کوچک است...

 

مصیبت

• یکی از مصیبت های بزرگ برای یک آدم این است که  نه سواد کافی برای حرف زدن داشته باشد و نه شعور لازم برای خاموش ماندن!
•  

نکته 11 ( آدمها ... )

• آدم هاي بزرگ در باره ايده ها سخن مي گويند، آدم هاي متوسط در باره چيزها سخن مي گويند و آدم هاي كوچك پشت سر ديگران سخن مي گويند.
• آدم هاي بزرگ درد ديگران را دارند،آدم هاي متوسط درد خودشان را دارند و آدم هاي كوچك بي دردند.
•  
• آدم هاي بزرگ عظمت ديگران را مي بينند، آدم هاي متوسط به دنبال عظمت خود هستند و آدم هاي كوچك عظمت خود را در تحقير ديگران مي بينند.
• آدم هاي بزرگ به دنبال كسب حكمت هستند، آدم هاي متوسط به دنبال كسب دانش هستند و آدم هاي كوچك به دنبال كسب سواد هستند.

یک آرزوی ساده

• روزی اگر نبودم تنها آرزوی ساده ام اینست که زیر لب بگویی : یادش بخیر!
•  

نکته 10

زندگی را نفسی، ارزش غم خوردن نیست. و دلم بس تنگ است، بی خیالی سپر هر درد است. باز هم می خندم، آنقدر می خندم تا غم از رو برود. 

سهراب سپهری

نکته 9

• افراد موفق كارهای متفاوت انجام نمی دهند، بلكه كارها را بگونه ای متفاوت انجام می دهند.
•  

اثر

• با هیچ بارانی رد پایت از کوچه های قلبم پاک نمی شود...
• 
  

حسِ دوست داشتن

• وقتی آدم عاشق می شه دنیا براش رنگ دیگه س... اصلا وقتی حرف حرف ِ دل باشه یه رنگ و بوی  خاصی داره، یه جورایی به دل آدم می شینه... همون یه جمله که نوشتی کافیه برای ابراز عمق احساس و حس دوست داشتنی که پیدا کردی... در کل می خوام بگم درکت می کنم ... آدم عاشق دلش بارون می خواد... مبارک باشه
•  

درخواست

• خدایا برام چه سرنوشتی رقم زدی؟  هی می خوام گله مند باشم و شاکی و بگم اخه ای خدای مهربون که همیشه لطف و رحمتت را به وفور در زندگیم دیدم چرا این جور اتفاقات تو زندگیم رخ می ده؟ چرا جور نمی شه اون چیزی که باید جور بشه؟.... با این ادمهایی که یهویی سر راهم سبز می شن می خوای امتحانم کنی؟ نمی دونم! ... می خوای سر براهم کنی؟ نمی دونم! ... می خوای... نمی دونم ... خدایا از یه طرف این بغض  گلوم  را فشار می دم پایین و به خودم می گم حتما خیر و صلاحی در کاره که اینجوری می شه و از یه طرف دیگه نمی تونم درک کنم که خیرش چیه و شرش چی؟ می خوام این بغضه را بترکونم و داد بزنم خداااااااااااااااا آخه چرااااااااااااااا .... ولی نه بغصه فرو می ره و نه این اشکه میاد! ... خدایا خودت حال و روزم را می دونی، می دونی به چی نیاز دارم، دست گدایی به سویت دراز می کنم و می گم بده اون چیزی را که نیاز دارم... خدایا  تا کی باید اینجور چیزا را تو زندگیم تجربه و تکرار کنم؟!!! تا کی ... تا کی... 
• خدای خوب و مهربونم یه کمی می خوام رو خواسته ام پافشاری کنم و بگم خودت هر جوری که صلاح می دونی جورش کن و بهم برسون اون چیزی را که نیاز دارم... خدایا ازت می خوام.و عاجزانه هم می خوام...
• 
  

صبح جمعه

• همیشه صبح های زود جمعه  را دوست دارم چون مثل بقیه روزها زود بلند نمی شم که بدو بدو کارهامو انجام بدم و برم تا تو ترافیک گیر نکنم. چون تند تند کارهامو انجام نمی دم که به کار و تلاش روز مره - که گاهی روزمرگی هم می شه -  برسم. چون بدو بدو نمی کنم که به اموری برسم که گاهی با اکراه انجام می دم. و ... صبح زود جمعه را دوست دارم چون این روز مخصوص خودمه، صبح زود بلند می شم تا به کوه برم و استقامت و پایداری خودمو محک بزنم. به دل طبیعت برم و از زیبایی هاش لذت ببرم. صبح جمعه را دوست دارم چون تا هر وقت که دلم بخواد، می تونم بخوابم گرچه بیشتر اوقات  زودتر از روزهای دیگه بلند می شم! و امروز یکی از اون صبح های دوست داشتنی جمعه برایم هست...

من از بیگانگان هرگز ننالم...

• همیشه از کسانی می ترسم که رشته ای انها را به من وصل کرده است! چون نزدیکترها دقیق تر می زنند. زخمهایشان درست در قلبم می نشیند!
• 
  

همراه - تنها

  هیچکس " همراه" نیست  
" تنها" ی اول

• جابجایی دو کلمه چقدر تغییر معانی ایجاد می کنه. این از خصوصیات زبان فارسی است و بیشتر از آن  ذوق و هنر ایرانیان! 
• این اس ام اس دست بدست گشته تا به من رسیده و به اولین ابداع کنندش احسنت گفتم.
• 
  

نکته 8

• آن ‌کس که حقیقت را نمی‌داند فقط یک نادان است، اما آن‌کس که حقیقت را می‌داند و آن‌را دروغ می‌نامد، جنایتکار است.

برتولت برشت

باز پاییز

• باز یک سال دیگر
• یک پاییز دیگر
• یک مهر دیگر
•  
• منتظر نم نم باران پاییزی و برگهای سرخ و زرد درختان که بزودی زمین را فرش می کنند هستم. منتظر غروبهای پاییزم که همیشه بهانه ای برای دلتنگی هام بوده، و با همه دلتنگی هایی که داره باز هم دوستش دارم.
•  

خانه پر مهر و خاطره

• امروز اخرین جمعه شهریور ماه است و اگرچه هنوز تابستان است ولی برای من حال و هوای جمعه های پاییز را داره! از صبح تا حالا دارم یه سری از خرت و پرت ها را جمع و جور می کنم! به هرچی که نگاه می کنم منو به عالم دیگه ای می بره ، می بره به دورانی دور... قراره تا ساخته شدن این خونه یه یکسالی از اینجا نقل مکان کنیم. از دوران نوجوانی تو این خونه بودم و خاطرات زیادی اینجا دارم . زیرزمین بزرگی داره که پر است از یادگاری خواهر و برادرا! وقتی به بچه ها می گم توی این کارتون ها کتابا و دفترای بابا ماماناتون هست باور نمی کنند! دفتر خاطرات دوران نوجوانی داداشی کوچیکه که می خوام نگهش دارم و دفتر نقاشیهای خودم. دفتر جغرافی که توش نقشه های استانها و بعضی از کشورها را با مدادرنگی کشیدم و خوشگل شده اند! دفتر مثلثات و هندسه و حساب استدلالی با کلی مساله حل شده از داداشی بزرگه که چون خیلی خوش خط بود برا ما کوچکترا حکم حل المسایل را داشت و ازش بهره می بردیم! خط کش تی و کلی مداد استدلر با انواع مختلفش برا رسم فنی کشیدن و تخته رسم که از داداشی بزرگه گرفته تا اخری که من باشم همه ازش استفاده کردیم ! یه جعبه پر از گردنبندهای بدلی و انگشتر و ساعت و جا سوییچی و تیله و توپهای فوتبال و والیبال و بسکتبال! راکتهای بدمینتون  و دروازه های گل کوچیک فوتبال و تور والیبال و دوچرخه ها! ایریپولی و دبلنا و بولینگ و ... که مجبورم همه را بریزم دور! یه سری مجله های اول انقلاب و اعلامیه ها و روزنامه ها! بعضی هاش یادگاری هایی هست که کلی خاطره از ادم زنده می کنه ولی نه من به تنهایی می تونم بار اون همه خاطره را به دوش بکشم و نه جایی برای حفظ اینها دارم. اولش بعضی چیزا را کنار گذاشتم و گفتم نه اینو دور نمی ریزم ولی بعدش کم کم به این نتیجه رسیدم که دل کندن هم دل و جرات می خواد و باید از اینها دل بکنم. نباید انقدر در گذشته غرق شد که اینده را از دست داد و نه اینکه گذشته را به کل به فراموشی سپرد. به جز بعضی از یادگاری ها که خوبه حفظ بشه همه را ریختم تو کیسه و امشب از خونه می فرستمشون بیرون. حالا دیگه اون بغض اولیه را ندارم مثل اینکه اینقدر در این چند ساعت در  خاطرات غرق شدم که دلم را زد و قانع شدم کنارشون بگذارم.
• شاید این اخرین جمعه ای باشه که در این خانه مشغول نوشتن هستم درسته که قراره دوباره بعد از ساخته شدنش برگردیم همین جا ولی خوب دیگه این شکل و شمایل را نداره. دیگه مثل حالا نمی تونم از ایون برم توی حیاط و باغچه را آب بدم . دیگه یقینا حوض ابی نخواهیم داشت که رنگش کنیم و توش ماهی قرمزای عیدو بندازیم و همش مواظب گربه ها باشیم!  کل سفارش من به مهندسی که قراره اینجا را بسازه اینه که اقا تو را خدا مواظب این درخت انار80 ساله باش، حیفه که ما بعدا از این گلهای قشنگش و میوه های قرمز ترشش محروم بشیم!  احساس می کنم این درخت انار حس کرده که چه اتفاقی قراره بیفته که امسال به تمام شاخه هاش از کوچیک و بزرک چندین انار اویزونه! باهاش حرف می زنم و می گم تا امدن دوباره ما دوام بیار ممکنه کارگرا آبت ندن و خاک و سیمان و گچ بریزن کنارت ولی تو که خیلی وقتا با بی توجهی ما ساختی از این به بعد هم دوام بیار! 
• باید همه خاطرات را در اینجا جا بگذارم و برم، زمان اینقدر زود می گذره که یقینا تا سال دیگه هم خیلی خاطره به اینها اضافه می شه ولی اینها مربوط به سی و شش سال زندگی من در این خانه هست. خیلی دلتنگشون می شم...اصلا نمی دونم عمری باقی هست که دوباره به اینجا برگردم یا نه! ...
• خداحافظ خانه پر مهر و پر از خاطره ما!

پایان میهمانی خالق

• امشب  دختر عموی گرامی اس ام اس زیر را برام فرستاد :
• 
  
• روزهای آخر چقدر عرفانیست
• چشمهایم عجب بارانیست
• عطر جنت تمام شد افسوس
• آخرین لحظه های مهمانیست
• 
  
• یک لحظه بر خودم لرزیدم که ای وای براستی ماه رمضان امسال هم تمام شد! در تابستان امسال اینقدر مشغله داشتم که می دانم خیلی وقتها اونجور که شایسته این ماه بود نتونستم از این مهمانی بهره ببرم. کارهای دانشگاه و مسؤلیت از یک طرف، پایان نامه ها از طرف دیگه، و تصمیم گیری در مورد وضعیت خانه و بلاخره اسباب کشی که تمام این ماه رمضان درگیرش بودم  و هنوز هم تموم نشده، همه و همه باعث شد تا ... خواستم بنویسم غافل شدم از عبادت ولی از انجایی که کار هم خودش  بنوعی عبادت است شاید ننویسم غفلت بهتر است. ولی اعتراف می کنم که ماه رمضان امسال خیلی برایم سخت بود و بارها و بارها احساس می کردم کم آوردم و خیلی از روزها تشنگی کلافه ام می کرد!!! تجربه روزه گرفتن در تابستان را داشتم ولی این بار یک کمی سخت گذشت! خیلی شرمنده میزبان شدم که گاهی غر زدم ولی خودش هوام را داشت و کمکم کرد که روزه ها را بگیرم. با همه سختی اش اصلا دلم نیومد که عذر شرعی بتراشم و روزه نگیرم! خدایا شکرت که یکبار دیگر این توفیق را نصیبم کردی تا میهمانت باشم. بی شک اگر لطف خدای مهربون نبود نمی تونستم امشب احساس رضایت کنم از اینکه بنده خالق یکتایم هستم و بس.
• 
  
• عاشقان عیدتان مبارک!

شب قدر است و التماس دعا دارم

• امشب که بلرزید دل و بغض و صدایت
• آرام روان گشت دلت سوی خدایت
• رفتی به در خانه ی آن قاضی حاجات
• یاد آر مرا ملتمس لطف و دعایت ...

نیایش

خدایا! 

 به علمای ما مسئولیت

 به عوام ما علم

 به مومنان ما روشنایی

 به روشنفکران ما ایمان

 به متعصبین ما فهم

 به فهمیدگان ما تعصب

 به زنان ما شعور

 به مردان ما شرف

 به پیران ما آگاهی

 به جوانان ما اصالت

 به اساتید ما عقیده

 به دانشجویان ما نیز عقیده

 به خفتگان ما بیداری

 به دینداران ما دین

 به نویسندگان ما تعهد

 به هنرمندان ما درد

 به شاعران ما شعور

 به محققان ما هدف

 به نومیدان ما امید

 به ضعیفان ما نیرو

 به محافظه کاران ما گستاخی

 به نشستگان ما قیام

 به راکدان ما تکان

 به مردگان ما حیات

 به کوران ما نگاه

 به خاموشان ما فریاد

 به مسلمانان ما قرآن

 به شیعیان ما علی(ع)

 به فرقه های ما وحدت

 به حسودان ما شفا

 به خودبینان ما انصاف

 به فحاشان ما ادب

 به مجاهدان ما صبر

 به مردم ما خودآگاهی

 به همه ملت ما همت، تصمیم و استعداد فداکاری

 شایستگی نجات و عزت

ببخش

دکتر شریعتی

 

چهارم شهریور و تولدی دیگر

•  بار دیگر تقویم ورق خورد و به روز تولد رسید، سالی دیگر بر عمرم افزوده شد. زمان بی هیچ توقفی می گذرد و تا چشم بر هم زنی می بینی دهه های عمر یکی پس از دیگری در حال سپری شدن هستند.
• ساعت هشت صبح تو خواب و بیداری ، اهنگ اس ام اس نواخته شد، یه کمی غر زدم باز هم این اس ام اس های تبلیغاتی شروع شد ولی یه لحظه با خودم گفتم شاید هم یکی خواسته زودتر از همه تولدم را تبریک بگه، گوشی را برداشتم و دیدم بععععععععله همراه اول !! تنهام نذاشته و زودتر از همه پیغام داده : مشترک گرامی تولدتان مبارک، همراه اول، همراه لحظه های خوش شما! ... ساعت نه مثلا هنوز خواب بودم که یه اس ام اس دیگه رسید از بانک پاسارگاد! باارزوهای بهترین ها برای  شما  در سالروز تولدتان! ... خوب مشتری مداریه دیگه!! دمشون گرم...
• دوستان و عزیزانی هم که یادشون بود، شرمنده کردند و تلفن زدند یا پیغام فرستادند و تبریک گفتند. ولی من به خودم می گم به این آهنگ زمان خوب گوش بده و یادت باشه عمر در حال سپری شدن هست و حواست جمع باشه که یه دفعه تو سرازیری نیفتی!!!... امشب دوباره ستاره ات در آسمان چشمک خواهد زد و تو باید به اون لبخند بزنی ...  
•  

من همان دلقکم

• حکایت آن مرد یست که نزد روانپزشک رفت و از غم بزرگی که در دل داشت گفت. دکتر فرمود به فلان سیرک برو، آنجا دلقکی هست ، اینقدر میخنداندت تا غمت از یادت برود . مرد لبخند تلخی زد و گفت من همان دلقکم!

نکته 7

• دوستی، هدیه پیچیده در ربان نیست که روز تولد به کسی هدیه کنیم ! دوستی، قلب من و دل توست که در این راه بهم هدیه کنیم!
• 
  

بی دلیل

• توی یه رابطه های نباید بگی خداحافظ، نباید توضیح بدی و دلیل بیاری برای تمام شدن و دیگر نخواستن و خسته شدن از چه و چه و ... مثلا  دست تکان بدهی و اشکی از چشمهات روان بشه رو گونه هات و بگی خداحافظ ...
  توی یه رابطه های باید بی هوا و بی دلیل بدون توضیح بگذاری و بری، باید همه چیز را همانطور رها کنی و فقط بری، باید بری برای خودت سوت بزنی، بستنی بخری، و پیاده روی کنی بدون اینکه بخواهی فکر کنی ترک کردی کسی یا چیزی را، باید توی یه رابطه های بی هوا و بی دلیل همه چیز را بسپاری به دیگری و بروی... 
•  

آغاز جدا سری شاید از دیگران نباشد

•  قبل از اینکه شکوه کنی و فریاد بر اوری که چرا دیگران ترکم کرده اند! به اطرافت خوب نگاه کن ، شاید باشند کسانی که بتوانی احساست را، شادی ات را ، غم ات  را،  اندیشه ات را ... و رندگی ات را  با انها  قسمت کنی... آغاز جدا سری شاید از دیگران نباشد ...

نکته 6

• گذشت زمان آدمی را پیر نمی کند، بلکه ترک آرمانها و کمال مطلوبهاست که ما را فرتوت و افتاده می کند.

حذف شدگان

• این روزها بازار فوتبال داغه و از اون داغتر حذف تیمهای بزرگ و مطرح! نمی دونم چرا ولی خیلی دلم برا مربیهای فرانسه و ایتالیا سوخت!!!  مخصوصا فرانسه! وقتی شاگردانت قبولت نداشته باشند و به حرفت گوش ندن خیلی دردناکه!! وقتی تفکراتت خریدار نداشته باشه و باورت نداشته باشند سخته که هدایت یه عده ای را به عهده بگیری... شاید من اگه جای مربی فرانسه بودم هدایت بازی را رها می کردم ... ولی نه شاید رها کردن تیم اشتباه باشه و او با علم به همه اوضاع و احوال  کارش را تا روز اخر به انجام رسوند و با یه لشکر شکست خورده برگشت... 
• می دونم غمی که در چشمان و  چهره مربی ایتالیا نمایان بود مدتها در یادم باقی می مونه!!

در شب ارزوها به یادم باش!

• امشب بنویس نام مرا بر کف دستت ای دوست ، تا به هنگام قنوت نبری از یادم !
• 
  

ترک اعتیاد

• اعتیاد کلا بده حتی اگه از نوع خوبش اشه.... البته شاید واژه خوب بی معنی باشه. 
• فکر کنم معتاد بودم ولی خودم خبر نداشتم و حالا ترک کردم!!!  اشتباه نشه تو ترک نیستم بلکه ترک اعتیاد کردم و اینجا ثبتش می کنم تا یادم بمونه...

وظیفه و مسؤلیت یک مدرس

• یک ترم تحصیلی دیگه رو به اتمام است و یک سال دیگه به تجربه ام اضافه شد. امروز به انچه در این سالها ملاک و مد نظرم برای حرفه و پیشه ام بوده فکر می کردم. انچه که به نظرم باید به ان عمل می کردم ( ولی ادعا نمی کنم که عمل کرده ام!) و از جمله وظایف خود می دانم اینهاست :
• خودباوری - در شیوه تعلیم و تدریس باید خودباوری نهفته شده باشه تا دانشجویان و جوانها که سرشار از امید هستند اعتماد به نفس پیدا کنند و به تحقیق روی اورند. همیشه از اینکه کسی را نا امید کنم متنفر بودم و از افرادی هم که اینگونه رفتار می کنند خوشم نمیاد و ازشون دوری می کنم. به نظرم کسانی که دیگران را نا امید می کنند اگر مغرض نباشند مریضند...
• تقویت روحیه پژوهشگری و جویندگی- یکی از اصولیست که باید در روش تدریس هر مدرسی قرار داده شود و کلاس و درس را از اون حالتی که استاد، دانشجو را مجبور کنه تا چند صد صفحه مطب از کتابی را یاد بگیرد و از حفظ کنه و ان را در قالب چند واحد درسی پاس کنه بیرون بیاره. و این کار یکی از کارهای بسیار سخت است و تا نظام آموزشی ما دچار تحول نشود برای من نوعی هم سخت است انجام چنین کاری! یکی از ارزوهام اینه که دانشجو با تعمق و روحیه پژوهشگری به یادگرفتن دانش علاقه مند بشه ولی متاسفانه تا کنون نتونستم این چنین کلاسی داشته باشم مگر گاه گاهی  در راهنمایی پایان نامه ها ... 
• تدریس مسؤلانه- یکی از وظایف استاد اینست که بی حوصله سر کلاس حاضر نشه. به درس و دانشجو بی توجه نباشه. با شوق تدریس کنه و نسبت به شغل خودش احساس مسؤلیت داشته باشه...
• برقراری ارتباط با دانشجو-  باید به جز وقتی که در کلاس صرف دانشجو می شه زمانهایی را هم برای مراجعه دانشجو در اتاق کار در نظر گرفته بشه تا ارتباط بیشتری با انها برقرار شود و  از سؤال و جوابهای انها نقاط قوت و ضعف خود مدرس را هم پیدا بشه که ایا در انتقال مطلب به دانشجو موفق بوده یا نه؟!... در ابتدا گفتم باید و باز هم تکرار می کنم باید- اگر چه خیلی از مواقع به ان عمل نمی شه و خود نیز عمل نکردم!
• شاگرد پروری -  به نظرم اعتبار یک استاد در بیرون به دانشجویانش است و دانشجویی را که تعلیم داده و پرورش به چه مرتبه و مقام علمی رسیده. اینکه چقدر تونسته شاگردپروری کنه و به جامعه یک نیروی کار امد و علمی تحویل داده و اثارش در وجود شاگردش نمود پیدا کرده باشه به طوری که به نیکی گفته شود فلانی دست پرورده فلان استاد است.
•  
• این ها از اصولی بوده که همیشه دغدغه فکری ام در شیوه معلمی و شغلم بوده. اگه بخوام به خودم نمره بدم فکر می گنم در حد 12 بدم که صرفا یه نمره قبولی گرفته باشم و بس... 
•  
•  
• پینوشت:  با یه بازنگری در انچه که در بالا اوردم یک اصلاحیه می زنم از باب اینکه انچه  نوشتم برخی از اصولیست که جزء وظایف یک استاد است و یقینا بیش از اینها باید مطلب نوشت و بیش از اینها باید احساس مسؤلیت کرد... 
•  

سوگوار زهرا (س)

• کاش  از قلبم به قبرش راه داشت
• 
  
• کاش زهرای اطهر هم  زیارتگاه داشت

خوشا شیراز و وضع بی مثالش

• اردیبهشت شیراز بهشته و بعد از چند سال توفیق نصیبم شد که دوباره در این ماه سفری دل انگیز به این شهر داشته باشم. هر دفعه که به این شهر زیبا سفر می کنی نمی شه جاهای دیدنیش را دوباره ندید. نمی شه طرف باغ ارم نرفت و فاتحه ای برای خواجه حافظ شیرازی نخواند و سعدی را فراموش کرد. امسال سعدیه و حافظیه را گسترش داده بودند و با اتصال باغ های اطراف بسیار دلگشا تر شده بودند، اگر چه باغ دلگشا خود دلگشا ست. تقریبا از همه باغها و جاهای دیدنی بازدید شد و چقدر بده وقتی داری نهایت لذت را می بری از اون همه نعمت و زیبایی که خداوند خلق کرده و آثار قشنگی که بشر با ذهن خلاق و هنرمندانه اش از خود بر جای گذاشته و داری تند تند با ذوق و شوق  تو دوربینت حفظش می کنی یه دفعه بخوره تو ذوقت و پیغام اتمام شارژ دوربین جلو چشمت ظاهر بشه و بدتر از اون وقتیه که یادت بیفته فراموش کردی شارژر را با خودت ببری شیراز!!! ولی خوب با دل خوش کردن به دوربین موبایل، سعی بر این شد که قشنگی های طبیعت و هنرهای ساخت دست بشر در چند قرن پیش،  با چشم سر در گوشه ای از حافظه ثبت بشن تا دفعه دیگه یادم نره  که باید با تجهیزات کامل سفر رفت !!!
• همه چیز عالی بود ...

گذر گاه زمان

• 
  
  در گذرگاه زمان
• 
  
  خیمه شب بازی دهر
• 
  
  با همه تلخ و شیرینی خود می گذرد 
• 
  
  رنگ ها رنگ دگر به خود می گیرند
• 
  
  روزها از پی هم می گذرند
• 
  
  عشق ها می میرند...
• 
  
  و
• 
  
  فقط خاطره هاست که
• 
  
  چه شیرین و چه تلخ 
• 
  
  دست نا خورده به جا می مانند

 " مهدی اخوان ثالث"

...

• گویا روز و روزگار خوش است و تنها دل ما دل نيست . 

به بهانه روز معلم

• این جمله استاد مطهری: " ستایشگر آن معلمی هستم که اندیشیدن را به من آموخت نه اندیشه را"  همیشه آویزه گوشم هست و تمام دغدغه ام در شغلم... نمی دانم چقدر موفق بودم ولی می دانم تلاش کرده ام که ذهن دانشجویانم را یه این جهت سوق دهم که : "  اندیشیدن و فکر کردن ارزشی بالاتر از یاد گرفتن و تکرار اندیشه های دیگران دارد". و نیز همیشه  نیاز دارم به خود یادآوری کنم : " اول اندیشه وانگهی گفتار".   
•  
• خدایا شکرت که پیشه معلمی را به من عطا فرمودی!
• 
  

د ه م ... ارد ی ب ه ش ت

• نه خاطرات را فراموش کرده ام و نه خاطرت را...
• 
  
•  " دهم اردیبهشت "  دیگری بر تو مبارک باد!

بی آغاز و بی پایان

• 
  
  مدتهاست یاد گرفته ام به خود یاد آوری کنم که : هر آغازی بعد از اوجش به پایان می رسه! دلم می خواهد آغازی بی سلام داشته باشم تا پایانی بدون خداحافظی داشته باشه! ولی نمی شود! نمی توان  بی آغاز و بی پایان بود و برای همیشه در اوج ماندگار شد! این جبر روزگار است وناچار  باید به این قاعده تن داد و پذیرفتش...
• 
  
   گاهی چقدر این پایان بی رحمانه آن حلاوت و شیرینی آغاز را در خود می بلعد...

نکته 5

• جایی در پشت ذهنت به خاطر بسپار، که اثر انگشت خداوند همه جا هست...

آدمها

•   بعضی آدمها مثل بوته های گل سرخند. وقتی می خوای علفهای هرز اطرافشون را بکنی ؛ با تيغاشون دستهاتو تيکه و پاره می کنند! 

بی جواب

•  ... و سلامی که بی جواب ماند!...

بهانه ای برای نوشتن

• سومین سالنامه را که هدیه گرفتم یک کم ورقش زدم و نگاش کردم، جنس کاغذ اش مرغوب و عالیه!  یادش بخیر هر سال یکی از بهترین سر رسید ها را برا خاطرات نوشتن و یادداشتهای دل انتخاب می کردم. دستخطم بد نبود و تمیز می نوشتم ولی حالا وبلاگ شده دفترچه خاطرات و مثل قدیما یه گوشه ای قایمش نمی کنم. صفحه هاش همیشه بازه و هر کسی هر زمانی که دلش بخواد می تونه بیاد سراغش و زیر و روش کنه!!!  یه نکته جالب اینه که تو بعضی از سررسیدهای سالهای قبل کلی مساله ریاضی حل کردم و لابلای اون حلها دلنوشته ها هم پیدا می شه و اکثرا  زمان  هم در زیرش ثبت شده!!!  طبق معمول شب کار بودم!! دلم می خواد مثل اون وقتها دوباره خوشخط باشم و حرفی برای نوشتن داشته باشم...
•  
•  

بیاد دوست

• ای صمیمی، ای دوست!
• گاه بیگاه
• لب پنجره خاطره ام می ایی
• ای قدیمی، ای خوب!
• تو مرا یاد کنی یا نکنی
• من به یادت هستم
• آرزوهام همه سرسبزی توست
• دایم از خنده، لبانت لبریز
• دامنت پر گل باد!

نکته 4

• امروز را برای بیان احساس به عزیزانت غنیمت شمار،
•  شاید فردا احساس باشد اما عزیزی نباشد.

آغازی دیگر در سال نو

• سال نو بر فراز آسمان آغاز شد. قرار بود ساعت 12 ظهر از آخرین روز پارسال برسیم که  تبدیل شد به ساعات اولیه امسال! حالا بماند که یکبار با هواپیما رفتیم و برگشتیم و بعدش هم هفت ساعتی علاف بودیم و ... گذشت همه اون سختی ها و دلهره ها...
• 
  
• دید و بازدیدهای همیشگی هم در این ایام برقرار بود و دیدارها تازه شد...
• 
  
• دیشب که می خواستم برگردم بغضم ترکید ... برای تنهایی مادر و صبوری اش... 
• 
  
•  سال نو با بهارش اغاز شده و امید دارم که  نوآوری نیز بهمراه داشته باشد و بهتر و متفاوت تر از سالهای گذشته باشه. انشاءالله !
•  

به استقبال سال 1389

•  و صدایی از ته کوچه خبر می ارد :
•  
• 
  
• مقدم عیـــــــــد مبــــــــــارک باشد

بهار

• بهار دست توانمند دوست! باغ ام کن
• برای لحظه ای از عمر، شبچراغ ام کن
• ببار بر سر من بارش نگاهت را
• اگر که باغ  نگشتم، کویر داغ ام  کن
• 
  
• تو ای بهار برایم دعای باران کن
• دعای خرمی روی سبزه زاران کن
• فدای میکده های نگاه سبزت، من
• مرا فدایی چشم امیدواران کن
•  
• بهار با خود من می بود و من نمی دیدم
• ز شاخه دانه بید مشک را نمی چیدم
• نگاه کاسنی تلخی چراغ شد، ناگه
• حضور سبز خدا را به باغ فهمیدم 
•  
•  

دزد

• دزد چه شکلیه؟ ... یه جوون 23-24 ساله با پیراهن چهار خونه سفید و سرمه ای که از پنجره وارد خونه شده و یکراست اومده تو ی اتاق ! اول کشوهای میز تحریر را بیرون ریخته و فقط خودکار و خودنویس و یادگاری های دانشجویی را پیدا کرده که به دردش نمی خورده بعدش هر چی  تو کمد ها و جا کتابی ها بوده را هم زیر و رو کرده هیچی بجز کتاب و کاغذ و یه سری وسایل شخصی و لباس پیدا نکرده ... ولی همه چیزو تا تونسته پرت کرده این ور و انور، حتی نخ و قرقره و سوزن وچرخ خیاطی و ... 

• 
  
• خودت دیدش؟  ... بله ... طبق معمول وارد خونه شدم دیدم چراغ اتاق روشنه! فکر کردم صبح که می رفتم یادم رفته خاموشش کنم... با یه حس درونی آهسته رفتم نزدیک در اتاق دیدم یه نفر تو اتاق سرگرم بررسی کیفی هست که همه اسناد و مدارک توشه!!! خواستم داد بزنم اقا تو کی هستی، بازم اون حس درونی جلومو گرفت و بسرعت از ساختمان اومدم بیرون و فریاد زدم ای دزد! ای درد !!!  عین فیلم ها ... تا همسایه ها اومدن جمع بشن یارو از دیوار فرار کرد و رفت... اولش اتاق شخم زده را که  نگاه می کردم وحشت زده بودم  ... کم کم وسایل را زیر و رو کردم دیدم حتی اون دویست تومن پول نقد نو که برای عیدی ها کنار گذاشته بودم را از ترسش انداخته و نبرده!!! 
• 
  
• دزد ترس نداره ولی هزار فکر و خیال بعد و اینکه چه اتفاقاتی ممکن بود بیفته یا بعدا رخ دهد آرامش را از آدمی می گیره و وقتی اون صحنه مثل فیلم سینمایی هزار بار جلو چشمت نمایان می شه و بهش فکر می کنی خیلی سخت و ترس آوره... تصمیم گیری اون لحظه خیلی مهمه... و همه می گن بهترین تصمیم گیری را انجام دادی ... بعضی ها به شجاعت و قدرت تصمیم گیری خوب و کنترل رفتار و ... ربطش می دن ، آنچه که خودم می دونم اینه که تمام اون عکس العمل ها و رفتارها ناشی از همون خوابی بود که چند ماه پیش دیده بودم و همش منتظر وقوعش بودم!! هنوز در شوک هستم ایا این خواب بود که رخ داد یا واقعیتی که تبدیل به خواب شد!! ... وقتی یک روز تمام صرف جدا کردن وسایل اتاق و کمد ها می شم یقین پیدا می کنم که بیدارم...

• خدایا شکرت  که بخیر گذشت و خیلی چاکرتم بخاطر هشدارهایی که گاهی بهم می دی و تلنگرایی که بهم می زنی... خدایا باز هم اگه لیاقت دارم کمکم کن و مرا به خودم واگذار مکن، گرچه خیلی وقتها غفلت این بنده حقیرت خیلی بیشتر از انچه که نباید باشه هست ... خدایا توانایی درک و فهم حکمتهایت را نصیبم فرما!
• 
  
• 
  

کمی محبت

• چقدر زود فراموشش کردی! ... خیلی روزا به انتظارش می نشستی تا بیاد و براش بگی از استاد، کلاس، خنده ها و شوخی ها... و می دونستی که اینا همش بهونه است و دلت می خواد  راجع به س / ا ل / ... باهاش حرف بزنی و بگی انچه که به هیچ کس حتی صمیمی ترین دوستت  هم نمی تونستی بگی... اون یه جور ایی محرم اسرارت شده بود ... هیچ وقت از خودت پرسیدی چرا تو نتونستی مثل اون مخزن اسرارش باشی و چرا هیچوقت حرف دلش را بهت نمی زنه... نتونستی و نخواستی  اعتمادش را به خودت جلب کنی و بدتر از همه اون غرور همیشگیت اومد سراغت و ... خیلی بی انصافی کردی در حقش... می دونی داره با بیماریش دست و پنجه نرم می کنه و روزها چشم انتظار یه نیم  نگاه و سلام از طرف توست!! یقین دارم نمی دونی... چون هیچی ازش نمی دونی ... هم اکنون نیازمند کمی محبت است...فقط خدا کنه دیر نرسی... 

یه حسی که شاید بشه اسمش را گذاشت بشر دوستانه منو وادار کرد این مطلبو بنویسم،  که بدونی مخاطبم تویی...

دوستی با بعضی آدمها

• دوستي با بعضي آدم ها مثل نوشيدن چاي کيسه ايست هول هولکي و دم دستي. اين دوستي ها براي رفع تکليف خوبند اما خستگي ات را رفع نمي کنند. اين چاي خوردن ها دل آدم را باز نمي کند خاطره نمي شود فقط از سر اجبار مي خوريشان که چاي خورده باشي به بعدش هم فکر نمي کني 
•  
• دوستي با بعضي آدمها مثل خوردن چاي خارجي است. پر از رنگ و بو. اين دوستي ها جان مي دهد براي مهمان بازي براي جوک هاي خنده دار تعريف کردن براي فرستادن اس ام اس هاي صد تا يک غاز. براي خاطره هاي دمِ دستي. اولش هم حس خوبي به تو مي دهند. اين چاي زود دم خارجي را مي ريزي در فنجان بزرگ. مي نشيني با شکلات فندقي مي خوري و فکر مي‌کني خوشبحال ترين آدم روي زميني. فقط نمي داني چرا باقي چاي که مانده در فنجان بعد از يکي دوساعت مي شود رنگ قير يک مايع سياه و بد بو که چنان به ديواره فنجان رنگ مي دهد که انگار در آن مرکب چين ريخته بودي نه چاي.
•  
• دوستي با بعضي آدم ها مثل نوشيدن چاي سر گل لاهيجان است. بايد نرم دم بکشد. بايد انتظارش را بکشي. بايد براي عطر و رنگش منتظر بماني بايد صبر کني. آرام باشي و مقدماتش را فراهم کني. بايد آن را بريزي در يک استکان کوچک کمر باريک. خوب نگاهش کني. عطر ملايمش را احساس کني و آهسته جرعه جرعه بنوشي اش و زندگي کني
•  
•  

نکته 3

• مثل ساحل آرام باش،  تا مثل دریا بیقرارت باشند.
•  
•  

کارگاه بیهوده نویسی!

• از زمانی که بخت و اقبال ما با دفتر طرح و برنامه و بودجه و ... گره خورده مجبورم مطالعاتی در این زمینه ها هم داشته باشم. زمانی که در کارشناسی درس می خوندم بحث اقتصاد از مباحث روز بود و به بحث های سیاسی هم گره می خورد، یه درس چهار واحدی اقتصاد بعنوان اختیاری گذروندم که خداییش خیلی به کارم امده.  چند وقت پیش دیدم یه کارگاهی قراره برگزار بشه تحت عنوان بودجه نویسی عملیاتی و ... و مدرس هم استاد ... از دانشکاه ... گفتم اینو شرکت کنم تا با روش بودجه نویسی علمی هم اشنایی پیدا کنم و از این حالت سنتی بیرون بیایم! ... سه شنبه کل برنامه ها را کنسل کردم و رفتم! ... یه نیم ساعتی که گذشت هی به خودم دلداری می دادم که نه حالا کم کم میره سراغ اصل مطلب! هر چه قدر زمان سپری می شد بیشتر حالم از این روش تدریس و گفتمان و ... بهم می خورد! تازه سر این کلاس می فهمیدم که بعضی وقتها این دانشجویان بیچاره چه می کشند! این استاد گرامی که هی عنوان ها و مدارج و تحقیقاتش را برخ می کشید انقدر ضعف در ارایه مطالب داشت که حرف نزنم بهتره! ... بهترین راه حل این بود که کلاس را ترک کنم و وقتی از اونجا آمدم بیرون حس می کردم مغزم نیاز به ترمیم داره و هوای تازه می خواد... یکساعت قدم زدن تو کوچه پس کوچه های خلوت اندیشه. خیلی مؤثر بود... حتی حاضر نشدم گواهی شرکت در کارگاه را بگیرم... همه چیز شده مدرک و کاغذ! بیشتر افراد شرکت کننده  آمده بودن تا اون گواهیه را بگیرند چون در ارتقاء شغلیشون اثر گذار بود! ... خوشبختانه شنیدم نتیجه نظر خواهی جوری بوده که استقبالی از کارگاه بعدی این استاد!! بزرگوار نشده! ... 
• خدایا شکرت که من ریاضی درس می دم ! ...
•  
•  

نکته 2

• خوب گوش کردن را یاد بگیریم، گاه فرصتها بسیار آهسته در می زنند...

ثبت مجدد نهم اسفند

• نهم اسفند  دیگری اینجا  در  سال یکهزار و سیصد و هشتاد و هشت  ثبت می شود... همانگونه که طی دستنوشته ای ان را در سال 68 ثبت کردی تا فراموش نشود شکرگزاری حکمت خدا را... نوشته بودی این روز را برای خود عزیز می دانم و در خلوتخانه دل خویش جشنی باشکوه بمناسبتش برپا ساخته ام. این روز را بر خود و آینده خود مبارک و خوش یمن نامیده بودی و روز شروع به ساختن خود واقعی، نه خود دیکته شده جامعه و خانواده ... اینک بار دیگر من در اینجا ثبتش می کنم شاید روزی تو این نوشته را بخوانی و بدانی که ساعت دوازده و سی دقیقه ظهر روز نهم اسفند برای همیشه در ذهن و قلب من ثبت شده است...

دوست

 نوشتم برایت ای دوست :

• زیباترین حکمت دوستی، به یاد هم بودن است نه در کنار هم بودن!

نوشتی برایم ای دوست :

• زیباست وقتی قلبی داری که صاحبش خودت هستی! اما زیباتر آنست که دوستی داری که قلبش تو هستی!
• 
  

صبر و مقاومت

• زندگی فراز و نشیب های زیادی دارد و این انسان است که در قیاس با این تغییرات یا می تواند همچون فولادی سخت باشد که گر چه مقاوم است ولی چون انعطاف ندارد با یک فشار می شکند و یا می تواند همچون آهن سخت و انعطاف پذیر باشد که هم سخت است و مقاوم و هم منطقی است و شکل پذیر. افرادی در زندگی ضربه می خورند که یک حالت و یک موضع در برابر تمام مسایل زندگی دارند و اشخاصی زندگی موفقی دارند که همراه با روحیه ی مقاوم خود، سرمایه صبر و مدارا را بر دوش می کشند.
• 
  

نکته 1

• باد می وزد... می توانی در مقابلش هم دیوار بسازی، هم آسیاب بادی... تصمیم با توست!
• 
  

بندر عباس و ابهای خلیج فارس

• وقتی در تهران زندگی می کنی هر وقت صحبت از دریا می شه فوری دریای خزر در ذهن نقش می بنده و به دلیل بعد مسافت و شرایط اب و هوایی و امکانات و .. اگر فرصتی پیش اید سفر به شمال در دسترس تر است و دلپذیرتر. همیشه شمال و دریا و جنگل های آن را دوست دارم و مخصوصا بارانهای ان را! ولی ایندفعه توفیقی نصیبم شد که سفری به جنوب و بندرعباس داشته باشم و ابهای خلیج فارس. سفر، سفر کاری بود و همکارم از پرواز جا ماند و باید به تنهایی بار این سفر را بردوش می کشیدم. موقع رفتن از اینکه به تنهایی می رفتم احساس خوبی نداشتم ولی دیشب که بر می گشتم حس بسیار خوبی داشتم... این حس خوب یک کمیش بر می گرده به همایش که نسبتا پر بار بود ولی بیشترش به دلیل دیدن ابهای خلیج فارس و بیکرانی اون بود. فکر می کنم تنها کسی بودم که به بازار سر نزدم و بدنبال خرید و جنس خارجی و .. نبودم... از هر فرصتی که گیر اوردم نظاره گر دریا بودم و بسیار سخن با او گفتم... اگرچه شمال زیبایی خاص خودش را داره ولی زیبایی این دریا برایم بگونه دیگری بود... دریاچه خزر راه به جایی نداره و ... ولی این ابها به آبهای ازاد وصل اند و اقیانوس، اتصال به اقیانوس ارام، همانی که بزرگترین اقیانوس دنیا می نامندش!... به یاد ماهی سیاه کوچولو که رفتن را انتخاب کرد اگر چه می دانست همیشه رفتن رسیدن نیست ولی باید به دنیای بزرگتری سفر می کرد و ... این دریا همان جایی است که می تونه آدم را به دنیای خیلی بزرگ وصل کنه... هر دو روز دریا بسیار ارام بود... کشتی ها در حرکت و بعضی ها هم لنگر انداخته بودند و فانوس هایشان شبها زیبایی دریا را دو چندان کرده بود...لنج ، قایق موتوری ها هم مرتب بین قشم و بندر در رفت و آمد بودند...
  
• اون دریای بیکران مردمانی دل دریایی هم داره... با اینکه ارتباط زیادی با انها نداشتم ولی دریا دلی و پاکی و صداقت را می شد در چشمان درخشانشان که در بین اجزاء صورت سیه چرده ( و بعضا کاملا سیاه) می درخشید، به وضوح دید ( درست مثل نور همون فانوس های دریایی در شب قیرگون و سیاه) ... تفاوت رفتاری بین آدمهای سیاه و سفید چهره را می شد کاملا حس کرد!

• تو از دریچه کشتی، در صبحی که همه چیزش پاکی اب و طراوت دریاست، سفر به دریای دل خویش کرده ای؟ در ژرفای دل دریایی خویش مروارید و صدف صید کرده ای؟

• 
  

سفر

• ترافیک بی موقع را پیش بینی نکرده بودم و بدجوری هم گیرش افتاده بودم. پرواز ساعت سه و نیم بود و من سه و سی و پنج دقیقه رسیدم فرودگاه!!! بین راه چندین بار با اطلاعات فرودگاه تماس گرفتم و هر دفعه هم گفت نه پرواز به موقع انجام می شه! به فکر این بودم که اون بلیط را باطل کنم و برم تو لیست انتظار !!! همه اش دعا می کردم که بتونم با یه پرواز دیگه برم... وارد سالن شدم غلغله بود... چشمم به تابلو افتاد ... هنوز هواپیما پرواز نکرده... از اطلاعات سؤال کردم دیدم هنوز امیدی هست ... با یه کم دوندگی کارت پرواز گرفتم و تونستم خودم را به بقیه برسونم و سوار هواپیما شدم... هی منتظر شدیم دیدم خبری از پرواز نیست!!! بلاخره بعد از یک ساعت و نیم که رو صندلی جلوس کرده بودیم و کمربند ها را بسته بودیم هواپیمایی که گفته بودند تاخیر نداره پرواز کرد!!! بغل دستیم معاشرتی بود و شروع کرد به صحب از فیزیک ... از ریاضی ... از انیشتین ... از مساحت بیضی ... از ستاره شناسها ... از کوروش ... از امام زمان ... از موبایلش ... از موبایلم ...از آمار مهندسی... از پرش 5 متر و بیست سانتی اش... از مدال نقره اش ... و بین همه اینها از زندگی شخصی ام می پرسید و نصفه نیمه جواب می گرفت... آدم با معلوماتی بود و شخصیت جالبی داشت... یه اکیپ 15 نفره بودند و این یکی تک افتاده بود ... هر از چند گاهی دوستاش صداش می زدند و بهش تیکه می پروندند ... موقع خداحافظی احساس می کردم خیلی وقته می شناسمش و ... راستش حالا حس می کنم یه کمی هم دلم براش تنگ شده و دلم می خواد دوباره ببینمش!! ... موقع برگشتن بغل دستیم از اول تا اخر گرفت خوابید و نه سلامی با هم داشتیم و نه علیکی!!!
• سفر خیلی خوبی بود ...

...

• هر روز با بغض در گلو به انتظار می نشیند تا شاید پاسحی به سکوت پر کلامش داده شود... چه خوب می شد اگر پاسخش را می دادی... سخت نگیر ... با گوش جان بشنو سخن دلسوخته ای را که چنین زمزمه می کند :
• قاصد حضرت سلمی که ســــلامت بادش
• چه شود گر به سلامی دل ما شاد کند

خروس بی محل

• وقتی گوشی بیموقع زنگ می خوره یا حاوی پیام خوبه یا بد و خدا نکنه هیچ وقت بد باشه. دیروز یهویی ساعت سه موبایل صداش در اومد و خواهر گرامی شروع کرد به حال و احوال کردن و حاشیه رفتن... از همان تلفنهای بی موقع... خیلی زمان زیادی نبرد که گفتم اصل مطلب ؟ ... مادر دستش شکسته بود و باید عمل می شد ... مادر همیشه مادره و به فکر بچه هاش... فهمیدم اول صبح هم که باهاش حرف زدم دستش درد می کرده و عکس گرفته بوده ولی برای اینکه ناراحت نشیم نه به من گفته و نه داداشی... و اون موقع هم چون می خواستند بیهوشش کنند گفته بود می خوام با بچه هام حرف بزنم... فکر نمی کنم هیچ وقت در زندگی بتونم جبران محبت هاش را بکنم... تا ساعت 12 شب مرتب پیگیر قضیه بودم... کاری از دستم بر نمیومد بجز همدردی و یه سری سفارشها به این و اون... تا اومد خوابم ببره فکر می کنم ساعت حدود دو شد... چهارو نیم صبح صدای زنگی بگوشم رسید با دلهره گوشی را برداشتم... اس ام اس همراه اول! صورتحساب... به قول معروف خروس بی محل!
• 
  
• 
  

چرا باور نکردم

• نمی دانم چرا وقتی می گفت سرطان خون دارم باور نمی کردم! شاید بدلیل اینکه بعضی وقتها یه جورایی مطالب را اونجوری که خودش دلش می خواست جلوه می داد و حس می کردم نیاز به توجه داره و دلش می خواد یه جورایی نظر ادم را بخودش جلب کنه... مدتها بود ازش بی خبر بودم و امروز یه دفعه بیادش افتادم و گفتم بگذار احوالش را بپرسم ... گفتند بیمارستانه! ... جا خوردم ... دلم هوری ریخت پایین... رفتم سراغش ... رنگ صورتش به همان سفیدی ملافه اش بود... لبخند بیحالی بر لبانش ظاهر شد و با صدای در گلو خفه اش گفت زحمت کشیدی...
  
• قطرات باران بشدت به شیشه های اتاق می کوبید و من پشت پنجره باهاش همراهی می کردم...
• نمی دانم چرا باور نمی کردم... نمی دانم... نمی دانم ... خوب موقعی باران میامد و من بهش نیاز داشتم... بقدری رفتم و رفتم که ناگاه یکی بهم گفت خانم سرما می خوری ببین چقدر خیس شدی... خیس شدن من مهم نیست مهم اینه که من به حرفای یکی بی توجهی کردم و باورش نمی کردم...

ادم مجازی

• یکروزی وارد دنیای مجازی می شه ... برا یکی یه hi می فرسته و بعدش از همدیگه asl می خوان ... همینجوری الکی یه چیزی می گه و با هم چت می کنند ... روزای دیگه هم تا چراغ همدیگه را روشن می بینند شروع می کنند چت کردن ... دفعه دوم می گه خوبه بهش راستش را بگم ولی نمی گه ... ماهها می گذره و دیگه به هم عادت کرده بودند و او با همان مشخصات مجازی در قالب یک شخص حقیقی نقش بازی می کنه ... زمان را از دست می ده و می بینه دیگه شهامت راست گفتن را نداره و تنها شهامتی که پیدا می کنه اینه که تصمیم بگیره برای همیشه اون شخص مجازی را محو کنه ... الان سه ساله که دیگه ان لاین نمی شه ... می گه بهترین تصمیم را گرفتم! ... نمی دونم چی باید بگم... الان بهش می گم : بی انصاف می دونی چشم انتظاری خیلی رنج اوره؟

تی لی فون!

• کابل برگردانی سه روزه تبدیل شد به هفت روزه !!! همه خطها وصل شده بود الا این یکی!!! بعضی اوقات که احساس می کنم تلفن وقتم را تلف می کنه و یا خسته ام از حرف زدن زیاد ، تا زنگض بصدا در میاد میگم نه ترا خدا وقت ندارم و خسته ام !!! ولی این چند روزه همش گوش به زنگ بودم و دلم می خواست صداش در بیاد که نمیومد... با وجود موبایل مشکلی از نظر ارتباط تلفنی نبود ولی همیشه از اینکه دیگران مرا از داشتن امکاناتی محروم کنند کلافه می شم و برای بدست اوردنش تلاش می کنم... این دفعه هم تلاشهام به نتیجه رسید و با اینکه مدت قطعی بیش از 72 ساعت شده بود ولی خوشبختانه شماره عوض نشد و دسترسی به نت را به تعویق نینداخت... البته با کلی صحبت و بحث و گفتمان نا مسالمت آمیز!!! یادم باشه فردا زنگ بزنم و از مخابراتچی ها تشکر و قدردانی کنم. ( این حرفم کاملا جدی است.)

خسته ام

• خیلی احساس خستگی می کنم... یک ترم تموم شد و هیچی در موردش ننوشتم. ورقه های امتحانی نصفه نیمه تصحیح شده و باید تموم بشه، آخه این ترم مثل ترم بهار نیست که یه تابستون را کمکی داشته باشی...
• چند روز هست که از دست کار اجرایی که بعهده ام گذاشتند کلافه ام و مرتب تو ذهنم متن استعفا را مرور می کنم که مکتوبش کنم ولی هنوز نوشته نشده. چقدر آرامش داشتم وقتی فقط تدریس می کردم...
• دیشب ساعت هشت که رسیدم خونه طبق عادت همیشکی سیستم را روشن کردم که در کنار شام و ناهار خوردن و ... اخبار را مرور کنم، ایمیلم را چک کنم و ... که دیدم اینترنت قطع و کانکشن وجود نداره تلفن را برداشتم دیدم اصلا بوق ازاد وجود نداره رفتم با اون یکی خط دیدم بلــــــــه اونهم قطع هست !!! بعد از تحقیقات معلوم شد مخابرات کابل برگردانی داره و احتمالا شماره ها هم عوض می شه !!! به مدت 72 ساعت تلفن نداریممممممممم و از همه بدترررررررررررررر اینترنت نداریمممممممم و از همه بدتر تر ترررررررررررررر احتمالا تا مدتها ای دی اس ال نداریممممممممممم !!! خدا کنه اینجور نشه چون زندگی مختل می شه ...
• مثل اینکه اینجا باید یه سری تنظیمات انجام بدم تا نوشته هام راست چین بشه ولی اصلا حال و حوصله اش را ندارم... ء
• خیلی خسته اممممممممممممممممممممم ...
  

دلتنگ

• خیلی دلتنگتم... بدتر از همه اینکه سر یه موضوع پوچ و بیهوده رفتی ... یقین دارم که بر می گردی... یادت باشه که من اینجا نوشتم که بر می گردی و وقتی برگشتی همینجا هم می نویسم .. خیلی خوشحال می شم اگه خیلی زود با اون لبخند همیشگیت دوباره لبخند بزنی... منتظرم " ع.ر.ن. ...

احساس بی احساس

• از روز اول گفتم که من اصل را بر صداقت و راستی می گذارم و به همه شما اعتماد دارم مگر اینکه خلافش ثابت بشه ... گفتم که اگر کار بلد نباشید و صادقانه بیان کنید که نمی دانم ولی می خوام یاد بگیرم تا اونجایی که بتونم کمک می کنم که یاد بگیرید ولی بعد از یه مدت انتظار دارم آموخته ها را بکار ببرید و خودتان هم تلاش کنید... گفتم اشتباهات و فراموشی ها را یکبار، دوبار و سه بار چشم پوشی می کنم ولی بعد از آن برایم قابل گذشت نیست... گفتم ... گفتم ... خط قرمزها ی کاری را تعیین کردم... ماهها گذشت... تذکرات بیشتر و بیشتر شد... ازعدم صداقت رنج بردم ولی تحمل کردم ... تا اینکه دیگه تصمیم گرفتم به آنچه گفته بودم عمل کنم ... تذکر کتبی داده شد و سپس مهلت پانزده روزه و دیروز وقتی دیدم بیفایده است تصمیم نهایی را گرفتم و گفتم اخراج!... دیگه هیچ کلامی و خواهشی و ... بر من تاثیر نداشت... به واسطه ها گفتم خواهش می کنم وساطتت نکنید... بعضی تصمیمات را دیر می گیرم ولی بعد از اینکه تصمیمم عملی شد دیگه امکان نداره لغوش کنم... و امروز کسانی که شناخت نداشتند، شنیده بودند ولی باور نکرده بودند، باور کردند... امروز اون چهره مهربون تبدیل به یک آدم خشن و بی احساس شده بود و در واقع احساس بی احساس...
• فقط خدا می داند که اینجور تصمیم گیریها چقدر سخته ولی وظیفه ام و مسؤلیتم به من امر می کرد که احساس را در این تصمیم گیری دخالت ندهم و ...

جمله یک ناشناس

• امروز یه سری وبگردی کردم و همینجوری که می چرخیدم به یه کامنت از طرف یه ناشناس رسیدم که در روزگذشت گذاشته بود جمله اش به نظرم قابل تامل امد و تصمیم گرفتم اینجا بنویسمش ولی خوب چون نوشته بود ناشناس منم فکر می کنم حق برداشت داشتم و نیازی به رعایت قانون گپی رایت نیست!!! ( خیلی هم مقید به رعایت کپی رایت نیستم و دارم لاف می زنم!)
• 
  
• دوست داشتن همیشه گفتن نیست، گاه سکوت است و گاه نگاه !

پینوشت 1 : این ناشناس گاهی تکثیر می شه و تبدیل به چندین ناشناس می شه و بعضی وقتها هم جنجال برانگیز!!!

پینوشت 2 : بعضی ها به اسم ناشناس یادداشت می گذارند یا یه دفعه یک پیغامی ازشون می خونی و ادم کنجکاو می شه بدونه کیه؟ ولی یه بار به خودم گفتم چه دلیلی داره کنجکاوی نشون بدم که کی هست و کی نیست ... خوب اگه این شخص ناشناس می خواست بدونم که حتما خودش می گفت...

عمر گذر دو ساله!

• امروز بیست و پنج دیماه ( پانزده ژانویه )این وبلاگ وارد سه سالگی اش می شود. اگر چه حدود یک ماهی می شه که ننوشتم ولی فراموشش نکردم. نه اینکه حرف برای نوشتن نبوده که نوشته نشده نه برعکس زیاد هم بوده ولی مشغله کاری بقدری زیاد بوده که فرصت نوشتن بهم نداده. می دانم که باید ایجاد فرصت می کردم ولی خب نشد..و گاهی لعنت می فرستم به این کارها و مشغله های بیهوده که ادمی را از انچه که باید دنبالش باشه باز می داره ولی چه فایده!!!! به خودم می گم دنبال بهونه نگرد و ...