مدتهاست یاد گرفته ام به خود یاد آوری کنم که : هر آغازی بعد از اوجش به پایان می رسه! دلم می خواهد آغازی بی سلام داشته باشم تا پایانی بدون خداحافظی داشته باشه! ولی نمی شود! نمی توان بی آغاز و بی پایان بود و برای همیشه در اوج ماندگار شد! این جبر روزگار است وناچار باید به این قاعده تن داد و پذیرفتش...
گاهی چقدر این پایان بی رحمانه آن حلاوت و شیرینی آغاز را در خود می بلعد...
۱۳۸۹ اردیبهشت ۷, سه‌شنبه
بی آغاز و بی پایان
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر