- گاهی به بلاگهای دوستان مجازی و دیگران سر می زنم و از خوندنشون لذت می برم . بعضی ها شعرهای خوبی از شعرا انتخاب می کنند و می گذارند و بعضی ها هم به ظاهر شعرها را خودشون سرودند، افرادی هم هستند که معلومه دست به قلمشون خیلی خوبه و دستنوشته ها و مطالب جالبی می نویسند. به هر حال هر کدام به یک نحوی جذابیت داره و خوندنش ارزش داره. آنچه که توجه ام را جلب کرده این است که دیگران مختصر ( و مفید) می نویسند ولی به نظر می رسه که من خیلی توضیح می دم!!! با خودم فکر کردم چرا اینجوریه؟ جوابی که پیدا کردم اینست که: نوشته های من مثل گفتارم معلم گونه است!! چون عادت دارم که جوری توضیح بدم تا همه اونهایی که تو کلاس نشسته اند مطلب را بفهمند به همین دلیل تو نوشته هام هم همین روش را بکار می برم. باید سعی کنم که نوشته هام از حالت گفتاری بیرون بیاد. همه جا که نباید معلم بود! امان از دست برخی عادتها!
۱۳۸۶ اسفند ۲, پنجشنبه
نوشتار معلم گونه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر