دیوار بی شعوری!

• این جمله را همین الان در یکی از این گروه های مجازی خوندم، به نظرم از دیوار مهربانی بهتر باشه!
• "کاش یه دیوار بی شعوری هم بود، یه عده شعور میذاشتن؛ بی شعورا بر می داشتن!" 
• 
  

باز هم آدم ها....

• آدم ها شبیه حرف هایشان نیستند!  
• علاقه آدم ها به هم از نیازهای شان شروع می شود... نیازی که شاید روزی، آدم دیگری، پاسخ بهتری برایشان داشته باشد!

دوست پنهان

آمار مرورگرهای "عمر گذر" حدود دو ماهی هست نشان می ده یکی به این وبلاگ علاقه مند شده و هر روز بهش سر میزنه! ... یه کم کنجکاوم! ...

تو در من یه خواب رفته ایی!

• پاور چین پاور چین
• می ایم و می روم
• 
  
• بی سر و صدا 
• زندگی می کنم
• 
  
• تو در من به 
• خواب رفته ای ...

تنها در جمع

• غربت ان است که با جمعی و جانانت نیست...

سخته تحملش

• سه چیز تحملش سخته:
• حق با تو باشه ولی بهت زور بگن!
• بدونی بهت دروغ میگن، نتونی ثابت کنی!
• نتونی حرف دلتو بزنی و مجبور بشی  سکوت کنی!

پاییز

پاییز امد و دلتنگی هایش!
مهر است  و بی مهری هایش!
پاییز هست  و عاشقانه هایش!

به یاد این شعر شاملو افتادم:

اندوهش 

غروبی دلگیر است

در غربت و تنهایی...

هم چنان که شادی اش 

طلوع همه افتاب هاست...

شانزده شهریور نود و پنج/ بزرگداشت چهلمین سال ریاضی

• مراسم خیلی خوب برگزار شد، خیلی ها امده بودن. از قدیمی هی قدیم تا جدیدترین ها!  همه خوشحال بودن، جال و هوای عجیبی بوجود امده بود!  بهترین قسمتش همان خاطره گویی بود که از شیطونی هاشون گفتن و خاطرات شیرین و خوشی ها!  کلیپ عکس های قدیمی که پخش شد فضای نوستالژی عجیبی بوجود امده بود و بعضی ها اشک شوق در چشمانشان حلقه زده بود.  جالبترین نکته ایی که اتفاق افتاد این بود که قرار بود مراسم از ساعت پنج شروع بشه ولی 99% دانش اموختگان بین ساعت سه و نیم چهار دانشگاه بودن!  مچری هم که دیگه سنگ تمام گذاشت و رو سفیدم کرد.  گل بهی پوشان شیطون و جوان هم که با سوت و دست و همخوانی هاشون به مجلس شور و حال دیگه ایی داده بودن!
• همان شب از ساعت یازده پیام های تشکر و قدردانی که در گروه سرازیر شد هر چه خستگی بر تن داشتم از تنم بیرون برد! 
• پیشنهاد اولیه از خودم بود و بلاخره توانستم انچه سالیان سال بهش فکر کرده بودم را به اجرا در اورم! از این بابت حس خوبی دارم!
• شانزده شهریور یکهزار و سیصد و نود و پنج به عنوان یکی از بهترین خاطرات ثبت شد.

باز هم تولدی دیگر

• کمتر از یک ساعت دیگه به چهارم شهریور نمانده! روز تولد... وقتی سنمون کمه روز شماری می کنیم که روز تولدمون برسه تا احساس بزرکی کنیم! و وقتی از چهل گذشتیم یه هول پنهانی در دلمون داریم که کاش سال طولانی تر بشه و یه کم دیرتر روز تولد برسه! ... همه میدونیم داریم میفتیم در سراشیبی و اگه اون موقع ها به اضافه شدن سن فکر می کردیم حالا به کوتاه شدن عمر! 

چهل سالگی ورود به ریاضی

• همیشه می گوییم زمان زود می گذره ولی چه حواسمان باشه چه نباشه خیلی زود می بینیم چهل سال گذشته! قراره بزرگداشت چهلمین سال تاسیس رشته ریاضی در دانشگاهمان گرفته بشه و من یک دفعه حول برم میداره که این چهل خیلی مفهوم و معنی داره! قراره تاریخچه ای را بنویسم از انچه در این سال ها گذشته و مروری داشته باشم بر این زمان! بخش عظیمی از این تاریخجه یعنی مروری بر زندگی خودم... هم خوشحالم و هم غمگین...!!!
• 
  
• ( امروز بیست و شش مرداد یاد اوراتفاق بیست و شش سال قبل در همین روز هست که احتمالا به فراموشی سپرده شده...!!!)

نکته روز

لازم است گاهی در زندگی، بعضی آدم را گم کنی تا خودت را پیدا کنی...
بعضی آدم ها را باید دوست داشت ولی بعضی را فقط باید داشت...

خواهر

• چقدر ما دو خواهر با هم تفاوت داریم! البته از نظر ظاهر بسیار شبیه هم ! ولی رفتار و افکار و نحوه زندگی بسیار متفاوت! 

نمک به زخمم پاشیده شد!

بعد از بیست و اندی سال انقدر این در و ان در زده ایی و پیام دادی که چی؟!   کار فنی  دارم!!!... و کار فنی یعنی یادی از گذشته!!!!....
نمک به زخمم پاشیده شد!...
زخم هایم به طعنه می گویند دوستانت چقدر با نمکند!!!...

صبوری

خدایا صبر و تحملم بده! استانه تحملم را بالا ببر!

ترحم!

• اولین روز تابستان است و پانزدهمین روز ماه مبارک رمضان. این روزها مرتب بغض گلویم را می فشارد! همیشه از اینکه بهمون ترحم بشه سخت شاکی می شیم و برخورد می کنیم ولی وقتی یکی خودش دوست داره بهش ترحم بشه چه کار باید بکنیم؟ نیاز به محبت، نیاز به توجه باعث بروز چنین حسی می شه و ای کاش اطرافیانش درک می کردن! هیچ کس این حقیقت را در موردش نمی داند و متاسفانه نتونستم برای بقیه چنین حقیقت و واقعیتی را بیان کنم! 

حقیقت...

ما فکر می کنیم بدترین درد از دست دادن کسی است که دوستش داریم! اما حقیقت اینه که از دست دادن خودمون و از یاد بردن اینکه کی هستیم و چقدر ارزش داریم خیلی دردناکتره!

پی نوشت : چقدر دیر به این حقیقت می رسیم!

اردی بهشت بهشتی!

• اردی بهشت، بهشت گونه به نیمه نزدیک می شه؛ برای دهمین روزش در یادمانم یادبود گرفتم!  دوازدهمش را به یاد روزهایی که در پای درس معلمان و اساتیدم نشستم را گرامی می دارم! پیام های دانشجویان و دانش اموزانم در این روز مرا به شوق می اورد و به خودم می بالم که چنین شغلی را انتخاب کردم! واقعا به این شغل عشق می ورزم و خوشحالم!

حس خوب

هیچ چیز لذت بخش تر از این نیست که یه نفر احساست را بفهمه بدون اینکه بخواهی به زور بهش حا لی کنی!

سیزدهمین روز 1395

سیزدهمین روز از سال یکهزار و سیصد و نود و پنج هم داره میگذره! بهار زیبایی شروع شد و با همه خستگی هائی که بر دوش داشتم سعی کردم خوش بگذره، که گذشت. از قدیم گفته اند مواظب باشید دچار نحسی سیزده نشوید که خودم مواظب بودم! ولی بلاخره ه م ا یه کاری کرد که خستگی برتنم ماند و انگار به نحسی سیزده گرفتار شدیم!

فقط یک صدم بهتر یا بدتر

ریاضیات نشان می دهد چگونه در طول یک سال " اندکی بهتر یا بدتر بودن" موفقیت یا شکست در زندگی مان رقم می خورد!

 37.8=365*1.01

0.03=365*0.99

ادم ها را ادم ها پیر می کنند!

ادم ها ارام ارام پیر نمی شوند...ادم ها در یک لحظه... با یک تلفن... با یک جمله ... با یک نگاه.... با یک نیامدن ... با یک دیر رسیدن .... با یک باید بروم ... و با یک جمله تمام کنیم!  پیر می شوند!!!! ...

نهم اسفند 66

 به یاد نهم اسفند!!!  به یاد دارم اون سالها  را!!! چند سال؟ ...

خوشبختی یعنی ...

• در زندگی هر کس باید یک نفر باشد... زن یا مرد بودنش مهم نیست... فقط یک نفر باشد.
• یک آدم، یک دوست، یک همدم، یک رفیق! 
• یک نفر که جویای حالت باشد، نگرانت باشد، ... که تو را بهتر از خودت بشناسد!
• یک نفر که شماره اش را بگیری و بگی حالم بد است... و او با همین یک جمله کار و زندگی اش را رها کند و خودش را به تو برساند! خوشبختی یعنی همین! ...
• سلامتی همه اونهایی که یک نفر را دارم ...  من  ... م! 😕

هشتمین سال تولد عمر گذر

• عمر گذر هشت ساله شد و پایگاهی برای حرف هایم شده، اگر چه خیلی وقتا فرصت نوشتن نداشتم و افسوس خوردم! ولی همین اندازه هم که نوشته ام خوب بوده. سعی می کنم کماکان به قولی که در اولین پست دادم کماکان پایبند باشم.ععمر گذر انعکاس گذر عمر من است!

حال عجیب!

• حال عجیبی دارد این روزهای من...گیر کرده ام بین " ساعتی " که نمی گذرد و ... "عمری " که به سرعت می گذرد!...

دور از هم، در دل هم

حکایت دوستان و ما، حکایت برکه و ماه است... دور از هم ولی در دل هم!...

از ماست که بر ماست

تبر وقتی وارد جنگل شد درختان ناله زدند:
 " نگاه کن دسته اش از ماست"
این است واقعیت روزگارمون !!!

یلدای 1394

• اون شب ها، یلدا واقعا یلدا بود؛ بیشتر وقتا عموها و بچه هاشون و ... میومدن خونه ما! وقتی هندوانه با سینی و چاقو میومد وسط همه یه نیتی می کردیم و زل میزدیم بهش که ببینیم قرمزه یا نه؟ اگه قرمز بود هورا می کشیدیم و اگه رنگش یه صورتی کم رنگ بود همه با هم اه اه اه می گفتیم  ولی باز با همه بی مزه گیش به دهنمان شیرین میومد! شاهنامه خوانی پدر از ده تا هندوانه شیرین برایمان شیرین تر بود! سر و صدای  مسابقه اسم فامیل و نقطه بازی و ... با صدای تخمه شکستن های بزرگترها قاطی می شد و بعضی وقتا جر زنی ها بازی را به هیاهو می کشوند پدر می گفت بسه دیگه همه برنده شدن، حالا بیاین فالتون را بگیرم! اونهایی که جوونتر بودن و در فکر عشق و عاشقی صدای تلپ تلپ قلبشون خبر از نیت درونشون میداد و پدر بسیار زیبا غزلی از دیوان حافظ را میخوند و در پایان می گفت انشاءالله به مراد دلتون برسید وهمیشه یکی به شوخی می گفت اسمش مراد نیست! و شلیک خنده و هیاهو دوباره بلند می شد!...
•  امشب یلداست، هندوانه هم قرمز هست ولی جای خالی پدر و عموها و ... باعث می شه شیرینی هندوانه به دهانم مزه نداشته باشه! به یاد غزل خوانی پدر تفعلی به حافظ می زنم و چنین پاسخم میده :
• حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند 
• محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند

تلخ ناک

تلخ است همه فکر کنند سرت شلوغ است و تنها خودت بدانی چقدر تنهایی....

همانند دریا

از دریا بیاموزکه غرقش کنی، هر که را که از حدش گذشت... !!!

زندگی کوتاه است!

• از یه جایی به بعد دیگه بزرگ نمی شیم، پیر می شیم! از یه جایی به بعد دیگه خسته نمی شیم، می بریم!  از یه جایی به بعد دیگه تکراری نیستیم، زیادی هستیم!  زندگی خیلی کوتاه است، گاهی چنان زندگی می کنیم گویا قراره سالیان سال باشیم! قرار نیست به همه ارزوهامون برسیم! زندگی مسابقه دو نیست. افق خیلی دوری را برای خودمان تجسم نکنیم که برای رسیدن به ان مجبور به دویدن شویم، دویدنی که باعث شه زیبایی های اطرافمون را نبینیم و وقتی چشم باز کنیم بینیم انقدر خسته و فرسوده شده ایم که دیگه برایمان فرقی نمی کنه به ارزوهامون رسیدیم یا نه؟
•  زندگی کوتاه است... 

هشتمین سالگرد درگذشت پدر

پدرم بارش باران خدا بود
پدرم حاکم پیمان وفا بود
پدرم جلوه ایمان و رضا بود
پدرم بر سر ما مرغ هما بود
پدرم در همه حال کارگشا بود
 پدرم ایت اینده ما بود

حقیقت رفتارها

آدمی که یه روز بی خبر ناگهانی چمدان بر می داره و میره، شک نکنید خیلی قبل تر از این ها رفته! ....آدمی که یک روز فریاد می زنه " خسته ام " شک نکنید که از مدتها قبل در انتظار یه خسته نباشی ساده بوده است! ... آدمی که ناگهان می زنه زیر گریه مطمئن باشید از مدتها قبل یه بغض سنگین را با خودش این طرف و آن طرف می برده!... ادمی که می اید با تمام وجود می گوید " دوستت دارم " ، به یقین شبهای زیادی را نخوابیده و در خیال خودش رویا بافی کرده!... آدمی یه شبه تغییر نمی کنه... هیچ آدمی یه شبه تصمیمات بزرگ نمی گیره! ... نه رفتن ادم ها را قضاوت کنیم و نه آمدن شان را!...فقط تا جایی که راه داره به دیگران حق بدیم! ...

اخرین بازمانده

   یک خواهر و هفت برادرکه همیشه با احترام با هم رفتار می کردن و صداقت و پاکی انها شهره خاص و عام است وهمه به نیکی از انها یاد می کنند. اینک اون که بین همه به احساساتی بودن معروف بود،  شده بزرگ خاندان و چشمانش در سوگ برادرانش گریان است! در مقابل برادر زاده ها و خواهر زاده هایش بغض می کند! او یقینا به خوبی می داند چقدر سخت است اخرین بازمانده باشی! عموجان انشاءالله سالیان سال سایه ات بالای سرمان باشه.

حرف دل گفتنی نیست

• همیشه نباید حرف زد... گاهی باید سکوت کرد...
• حرف دل که گفتنی نیست...
• باید ادمش باشد، کسی که با یک نگاه کردن به چشمت؛  تا ته بغضت را بفهمه...!
• 
  

اخلاص بندگی

• چقدر خوبه عباداتی که خالص و برای خالق باشه. اینجور عبد و بندگی ها برای مخلوق؛  جلا دهنده روح است و زنگار از دل بر می دارد. باید با خلوص نیت عبادت کنی تا ارامش پیدا کنی؛ باید با تمام وجودت درک کنی که خالق نیاز به عبادات مخلوق نداره، این مخلوقه که نیاز داره راز و نیاز کنه. عالی ترین سطح عبادت انست که فقط برای نشان دادن عبد و بنده بودنت باشه نه اینکه معامله ای در کار باشه و انتظار پاداش داشته باشی! همین که سعادت عبادات نصیبت می شه بهترین پاداش است. بنده الله بودن سخته ولی بنده الهه ها بودن فراوونه! خدایا توفیق بندگی با اخلاص را نصیبم کن و مرا به حال خود رها نکن!

نا دوستی ها

• پ : دوران دبیرستان همیشه با هم بودیم و الان خیلی وقته ازش بی خبرم. یه بار اتفاقی همدیگه را دیدم ولی بر عکس اون دوران خیلی رسمی گپ زدیم  و هیچ احساس صمیمیتی نداشتیم! اون هم با کسی که یه زمانی شب و روزامون با هم یکی بود! 
•  م:  در دو سال اخر لیسانس و بالاخص ترم اخر صمیمیت زیادی بینمون ایجاد شده بود و تا چند سال بعدشم ادامه داشت تا اینکه یکی وارد زندگیش شد و یه جورایی مجبور به تغییر رفتارش کرد! دیروز یکی برام شماره اش را اورد و به یادم امد که چه شب و روزهایی را با هم سپری نکردیم و چه جشنواره فیلم هایی را با هم بدو بدو نرفتیم، چقدر با هم شیطنت کردیم و خندیدیم!ششاید بهش زنگ بزنم!
• ح: در دوره فوق لیسانس و دکتری  تنها خانم های دانشجو در دو سال متوالی بودیم و باید دوست می شدیم!  خیلی وقتها همدیگه را یاری می کردیم و سمینارهای زیادی را با هم می رفتیم. خیلی ها ما را با هم اشتباه می گرفتن و هنوز هم شاید! ولی حالا ارتباط خیلی خیلی کمرنگ شده و در واقع داره بی رنگ می شه! وقتی یادش می افتم احساس خوبی ندارم، یه جورایی ... اتفاقاتی می افته که یه دفعه می بینی باید للگد زد به کاسه کوزه این دوستی ها! و علتش فقط و فقط دروغ و کلک است! انچه که ادم هیچوقت در اینجور دوستی ها نمی تونه درکش کنه!  
•  پینوشت: دیگه دوست صمیمی پیدا کردن خیلی سخته! سخت نیست ولی دیگه دوست صمیمی نمی خوام!...
•  ... حس خوبی ندارم ...
• 
  
• 
  

لمس پاییز

• پاییز با مهرش امد ولی ادمها نامهربانش کردن! روزهایش دلگیر است وغمگین! اسمانش بارانی است تا با بارش خود همراهی کندت دل بارانی ات را! و چه خوب است که پنداشته می شود بارش چشمانت  دلیل زیر باران بودن است! دوستی هایم هم در پاییز گره خورده است و هم از هم گسسته! تنها قدم زدن روی برگهای خشک،  خاطره قدم زدن های تنها نه،  و با همراه را برایم زنده می کند. این بار وقتی صدای خش خش شنیده شده احساس می کنم صدای برگهای خشک شده خاطرات دورم است! نمی دانم چند پاییز را با خاطراتم سپری خواهم کرد و نمی دانم چند پاییز دیگه خاطره خواهم ساخت ولی می دانم که با همه غمگین بودن هایش دوستش دارم و امید به دیدارش!   لمس پاییز بخیر.
  
•  

هدیه تولد

امروز چهارم شهریور سالروز تولدم به  خودم توصیه می کنم :
در برابر انتقادات؛ اگر نادرست بود بی اعتنا باشم؛ اگزغیرمنصفانه بود عصبانی  نشوم؛ اگر از روی نادانی بود لبخند بزنم و اگر درست بود از ان درس بگیرم! 
( چرا گفتم توصیه! بهتر است بگویم هدیه!)

یکسال دیگه هم بر عمرم اضافه شد؛ بهتر است به جای اینکه بگویم چقدر زود گذشت،  بگویم زمان به سرعت سپری می شود،  باید زندگی کنم نه گذران عمر! 

مرام دوستانه!

گاهی خلوت دوست را به هم بریز تا بداند تنها نیست... چه خوب است در وجود دوست خانه ای داشته باشیم حتی به مساحت یک یادمان... !!!

تلنگر

گاهی نباید صبر کرد باید رها کرد و رفت؛ تا بفهمند: وقتی مانده بودی رفتن را بلد بودی!

شک

در حالی که همه می دانیم در اسلام " اصل بر برائت " است؛ ولی نمی دانم ما که خود را مسلمان می دانیم چرا عکس این اصل عمل می کنیم! همچون حکایت دوستان مجازی!

یاد ایام

من هنوز غرق گذشته ای هستم که " نمی گذرد"!...این روزها عجیب دلم هوای " آن روزها " را کرده است!...

مکر خدا بالای همه همه مکرهاست

• در دوره کارشناسی ارشدم یک درس با ایشان داشتم و چه عذابی را که تحمل نکردم! ترم بعدش هم برای اینکه مجبور نشم باهاش درس بگیرم مرخصی تحصیلی گرفتم و خیلی ها می دونن حتی تغییر گرایش هم دادم! از اون افرادیه که دیگران را تحقیر می کنه! و تو سر دانشجو می زنه! ای کاش به انچه می گفت خودش عمل می کرد و سوادش هم به اندازه ادعایش بود! وقتی نیم ساعت قبل از جلسه فهمیدم به عنوان داور خارجی دعوت شده اولش بهم ریختم ولی به خودم گفتم اینجا دیگه حق و حقوق خودت نیست که سکوت کنی، موضوع حق دیگری است و تو هم  مسؤلیت داری!  ... خدا کمک کرد و نگذاشتم جو جلسه را به نفع خودش جلو ببره! دیگه دانشجوش نبودم که بخوام کوتاه بیام و خوشبختانه دیگرانی که در جلسه بودن هم حمایتم کردن و در اخر پیروز جلسه بودم! امده بود که نگذارد دکتر ... ارتقاء بگیرد ولی حتی خودش هم فکر نمی کرد که در پایان جلسه امتیازهای داده شده چقدر بالاست! و امضای او در صورتجلسه حک شد! وقتی می رفت بسیار مغموم بود و من سرمست از شادی!
• از همان سالها برام جا افتاده بود که رفتار ایشان بیمارگونه است و بهترین راه حل  این بود که ازش دوری کنم، ولی فکر نمی کردم نوچه و ملیجکی که داشت هم همانند خودش بیمار شده باشه! اگر چه در خصوص همین پرونده ملیجک خواست بهم رو دست بزنه ولی علی رغم ادعاهایش که خودش را وصل به قران می داند! ندانست که " مکر خدا بالای همه مکرهاست"

این! روزها ... ان روزها

• از چه بنویسم؟! از حرفهای زیادی که هر روز در خود زمزمه کرده ام و در اوقاتی که پشت ترافیک برای فرار از کلافه گی؛  فکرم را به حرفهای دلم مشغول می کردم و با خود قرار می گذاشتم وقتی به خانه برسم انها را به " عمرگذر " منتقل می کنم ولی غافل از اینکه خستگی و کارهای معمولی مانع از نوشتن می شد!
• از چه بنویسم از اشتی کنانی که خود به خود اتفاق افتاد و انگار نه انگار که حرف و ترشرویی پیش امده بود! یقین دارم این خصلت را از پدر به ارث برده ام و چه ارثیه با ارزش و خوبی! اون وقتها نمی فهمیدم چرا پدر اینقدر باگذشت است و از رفتار بد ادمها خیلی زود صرفنظر می کند؛ ولی حالا درک می کنم! می بخشم چون خودم نیاز به بخشش دارم! بدی ها را فراموش می کنم چون نیاز دارم بدی هام فراموش شود!  از همه مهمتر ارامشی است که نصیبم می شود! و این خیلی ارزشمند است.
•  از چه بنویسم از اینکه پس از سالیان سال اولین سری دانشجوهام در تلگرام گرد هم امده اند وهم من و هم انها یکدیگه را پیدا کرده ایم و از با شوق و شور و حال خاصی از خاطرات اون سالها حرف می زنیم ! اونها را با دانشجویان فعلی ام مقایسه می کنم، چقدر تفاوت بین نسل ها وجود داره!... خیلیییییییییی !!! ازچه بنویسم از اینکه یک ترم دیگه هم گذشت و حالا که ارزشیابی ام را می بینم احساس می کنم موفق نبودم و برای ترم دیگه باید شیوه چندین و چند ساله ام را که اکثر فارغ التحصیلانم تاییدش می کردن را عوض کنم! یقینا نمی تونم صد در صد تغییرش بدم ولی باید برای نسل جدید طرحی نو دراندازم!
•   از چه بنویسم؟! از ماه رمضان و روزه های سخت و تشنگی هایش! اوائل انقلاب هم ماه رمضان به تابستان افتاده بود و اون شور خودسازی که در نسل ما پدید امده بود روزه گرفتن را برایمان لذت بخش کرده بود! و حالا هم این روزها هم دلیلش فقط انجام واجباتم نیست بلکه همان خودسازی است که مرا تشویق به روزه داری می کند! ( بغض خاطرات گلویم را می فشارد! )

غفلت!

• همدیگر را دور می زنیم تا زودتر به مقصد برسیم؛ غافل از اینکه زمین گرد است و باز هم بهم خواهیم رسید!

اولین حرف های سال 94

• روزهای بسیاری سپری شده و نتونستم بنویسم! چهار روز و یک ماه از سال جدید هم گذشته و نمی دونم دیگه می شه گفت سال نو یا نه! یک مسافرت چهارده روزه با کلی خاطره و یا بهتر است بگویم حرف و حدیث داشتم. با اینکه در برنامه ام بود که سفرنامه اش را بنویسم ولی نشد بنویسم و شاید همان بهتر که ثبت نشد! دارم سعی می کنم اون نقطه سیاهش را از ذهنم بیرون کنم ولی به زمان نیاز دارم... 
•  
• امروز یه پیام به دستم رسیده حاوی سخنان ماندگار " فامیل دور" در کلاه قرمزی! بعضی هاش واقعا حرف های ماندنی و جالبیه از جمله :
•  
• وقتی توی یه رابطه دچار احساسات شدی، بدون خودت نیستی، خر درونته!
• بعضی ها اینقدر قشنگ دروغ می گن، ادم حیفش میاد باور نکنه!
• یه عده ادم هستن که می فهمن که نفهمن، اما نمی فهمن که می فهمیم نفهمن!

نهم اسفند 93

• امروز نهم اسفند همانند همان سال روزی افتابی است! ولی ساعت دوازده و نیم هیچ اتفاقی نیفتاد!
• اولین نهم اسفند قید زمانی داره ولی قید مکانی برایش در نظر می گیرم و می گویم  "خیلی دور، خیلی نردیک "!

سفر

• اخرین ماه سال است و سه هفته دیگه اسفند هم به پایان می رسه و یک سال دیگه از عمرمان سپری شده. در بهمن ماه دو هفته پشت سر هم دو تا مسافرت جور شد، یکی با دوستان و یکی هم با محمد دوست داشتنی. محبت ها و مهربونی هاش همانند دوران کودکی اش حفظ شده و من احساس می کنم بیش از پیش دوستش دارم. قرار بود که یه سفر هم برم شیراز که فعلا کنسل شده! 
• چه خوب بود سفرنامه می نوشتم ولی چون وارد جزییات می شم پس ننویسم بهتره!😆  ان جاهایی که اوضاع و احوال سفر بر وفق مرادم نبود به آن شاعری که گفته " بسیار سفر باید کرد"  می گفتم ای شاعر گرانقدر بنده به اندازه کافی برای کسب تجربه و ابدیده شدن سفر رفته ام، به جان خودم تحملم کم شده ولی باز هم تحمل کردم! مخصوصا شب های قطار را! ولی در کل سفرهای سیاحتی همیشه خوبن و این بار نیز خوب بود!

اشتراک زندگی ادمها

همه ما در زندگی؛ 
                رازی نگفتنی،
                            حسرتی جبران نشدنی،
                                                 رویایی دست نیافتنی 

و عشقی فراموش نشدنی داریم!