وصف ِ حال یک دوست ِ خوب
- این شعر وصف حال دوستی است که برادرش پس از رفتن ِ او به اون سر ِ دنیا براش سروده بود.
- یک دفعه به یادش افتادم و به سراغ این شعر رفتم، فکر می کنم او هم به یادم است. همیشه قرارمون این بود که هر وقت دلمون برا همدیگه تنگ شد و به یاد ِ هم افتادیم به ماه نگاه کنیم و یقین داشته باشیم اون طرف مقابل هم داره ماه ُ نگاه می کنه!! ...
- گامهایت پر از رفتن
- چشمانت پر از جاده های دور
- قلب مهربانت پر از تِرَک
- و بغضت پر از هزار حرف نگفته
- چقدر خوب دستانت را
- به فاصله عادت داده ای
- پاهایت را به رفتن های دور
- لب هایت را به سکوت
- و خاطره هایت را به جاودانگی
- جسمت پر از فاصله است
- و روحت پر از نزدیکی
۱ نظر:
شعرش زیبا بود مرسی
من بهترین فرد زندگیم دوستشو از دست داده توی سقوط هواپیما با خوندن شعرتون اشک از چمام سرازیر شد
ارسال یک نظر