انتخاب تنها زندگی کردن یا شریک زندگی داشتن هم جبر است و هم اختیار! گاهی انتخاب می‌کنی یا انتخاب می‌شوی ولی جبر روزگار از انتخاب محرومت می‌کنه! البته شرایط این جبر را خودمان فراهم می‌کنیم و برخی مواقع از چشم روزگار و دیگران می‌بینیم! نمی‌توانم در ایجاد فاصله ها با صراحت قضاوت کنم که دست روزگار است کما اینکه گاهی هم همین روزگار، شرایط برداشتن فاصله ها و ایجاد رابطه ها را ایجاد می‌کند!
افکارم پریشان است ... دلم نمیخواست هیچ وقت، هیچ وقت... در این شرایط حاکم بر کشور و بهتر است بگویم کل دنیا باشم! وقتی برایمان از زندگی دوران طاعون و وبا حرف می‌زدند و در کتاب‌ها می‌خواندیم فکر می‌کردیم یه قصه است و با پیشرفت علم، دنیا هیچگاه ان دوران را تجربه نمی‌کند! ولی زهی خیال باطل! کرونا برایمان زندگی با استرس و ترس و دلهره به ارمغان اورده! ارمغانی که بسیار شوم است!
این روزها خودمان را در خانه حبس کرده‌ایم و دنیای مجازی بیش از پیش وارد زندگی مان شده، قبلا معترض بودیم که چرا احوالپرسی ها و... مجازی شده ولی حالا خوشحالیم که این فضا وجود داره تا از عزیزانمان خبر بگیریم!
یادمان باشه با ارسال پیام ها برای همدیگه خوشحال‌شون کنیم که هنوز هستیم. پیام بدهیم ولی فقط برای این که به هم بگوییم به یادت هستم و تو هم به یادم باش! فقط برای اینکه باعث ارامش هم شویم! ارام بخش هم باشیم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر