- گفتن از زشترويي دگران
نشود باعث نكو رويي
تو گمان ميكني كه شاخ گلي
به صف سرو و لاله ميرويي
يا كه همبوي مشك تا تاري
يا ز ازهار باغ مينويي
خويشتني بي سبب بزرگ مكن
تا هم از ساكنان اين كويي
ره ما گر كج است و ناهموار
تو خود اين ره چگونه ميپويي
در خود آن به كه نيكتر نگري
اول آن به كه عيب خود گويي
ما زبونيم و شوخ جامه و پست
تو چرا شوخ تن نميشويي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر