تفال شب ِ یلدا

• اگر آن طايـر قدسـي ز دَرَم بـاز آيد

  عُمر بگذشته به پيـرانه سرم باز آيد

  دارم امّيد بر اين اشك چو باران كه دگر

  برق دولـت كه برفـت از نظـرم ، باز آيد

  آنكه تاجِ سرِ من خاكِ كفِ پايش بود

  از خـدا مي طلبم تا به سَـرَم باز آيد

  خواهم اندر عقبش رفت به ياران عزيز

  شخـصم ار باز نيــايد ، خبـرم بـاز آيــد

  گر نثـــارِ قـدمِ يــارِ گـرامــــــي نكنم

  گوهر جان ، به چه كار دگرم باز آيد

  كوس نودولتي از بام سعادت بزنم

  گر ببيــنم كه مَـهِ نوسفــــرم باز آيد

  مانعش غلغل چنگ است و شكر خواب صبوح

  ور نـــه گـر بشـنوَد آهِ سحَــــــــرم ، بـاز آيـــد

  آرزومند رُخ شاه چو ماهم حافظ

  همّتي تا به سلامت زدَرَم باز آيد