سی ام ابان هر سال که می رسه ساعت دوازده و نیم ظهر غم بزرگی سرتاسر وجودم را می‌گیره و نمی‌توانم در سوگ پدر اشک نریزم! امسال دقیقا روزش هم همان پنجشنبه ایی بود که پدر چشم از این جهان فرو بست. بعد از رفتنش فهمیدم که چرا به هر که پدرش فوت می‌کند یتیم می‌گویند! شاید مفهوم یتیمی برای کودکان کاربرد داشته باشه ولی به نظر من نه یتیم یعنی نداشتن پدر در هر سن و سالی! باهوش بودن، صبور، خوش‌قلب، خوش‌رو، دلسوز و اهل مطالعه از مهمترین خصوصیاتش است که برای همه اطرافیان اشکار بود.
پدر خیلی دلم برایت تنگ شده ولی چه کنم که دیدار میسر نخواهد شد جز به قیامت!
پینوشت: دلیل تاخیر یک هفته ایی این پست نداشتن اینترنت در هفته گذشته بود!
