عمر گذر: ژانویهٔ 2015

۱۳۹۳ بهمن ۱۱, شنبه

همه ما در زندگی؛
رازی نگفتنی،
حسرتی جبران نشدنی،
رویایی دست نیافتنی

و عشقی فراموش نشدنی داریم!

در اغاز هفتمین سالگرد تولد " عمر گذر" پیشکش می کنم مهربانی را به همه کسانی که از دل شکستن بیزارند و در تمنای آنند که دلی بدست اورند. انانکه رحمت آفرینند نه زحمت آفرین و بر انند تا پل باشند نه دیوار... انان که دوست داشتنشان را شاید نتوانی نشان دهی اما عمیقا" دوستشان داری.
این عمرگذر را دوست دارم چون محلی شده که احساس هایم را، دلتنگی هایم را، حرفهایم را ... در خود جا می دهد و سنگ صبورم شده!
گاه گاهی می ایم سراغ " عمر گذر" و " گذر عمر" را می بینم!

به گمانم بزرگترین دارایی زندگی آدمیزاد همین انسانهای اطرافش هست... همین کسانی که برایت پیغام می گذارند و اعلام می کنند حواسشون به تو هست... همین کسانی که با دو سه خط پیغام نشان می دهند چقدر دلشان پی تو، دلِ تو و درد توست... که چقدر خوب ترا می خوانند. همین افرادی که پیگیرند ... که نباشی دلگیر... همین ادم هایی که دلتنگ می شوند و بی مقدمه می نویسند... وقت هایی دو سه خط شعر می فرستند که بدانی خودت وجودت خوب بودن حال و احوالت برای کسی مهم هست.
ادمیزاد چه دلخوش می شود گاهی به همین دو سه خط نوشته دو سه خط پیغام از کسی حتی ان سر دنیا... حس شیرینی است که بدانی بودنت برای کسی اهمیت داره نبودنت کسی را غمگین می کنه ... وقت هایی هست که می فهمی حتی اگر دلت پر درد است، باید بخندی و شاد باشی تا ادمهایی را که دوستت دارند را غمگین نکنی.
خواستم بگویم چه قدر این دارایی های زندگی ام این انسان ها برایم پر ارزشند و چقدر خوب است که دارمشان...